Mindfullness
Jam
Het
leek mij er vanmiddag zomaar de tijd voor… vlierbessen plukken. Met aan mijn
stuur een shopper, onder de snelbinder van mijn fiets een snoeischaartje en de
kindjes op school besloot ik een uurtje te gaan speuren. De gedachte aan de
overheerlijke jam en siroop die je van de bessen kunt maken, deed ons in het voorjaar besluiten
om niet alle bloesem uit de Vlieren op ons eigen erf te plukken.
Nog geen maand geleden zag het er rooskleurig uit; veel schermen vol beginnende
besjes. Maar helaas… onze vaste fluitisten waren mij hier al voor geweest.
Tijdens
een rondje Hemelum werd mij al snel duidelijk dat ik ook buiten onze erfgrens
niet de enige vlierbessenliefhebber ben. Maar hoe mooi! De volle tas besjes waar ik voor
mijn vertrek in gedachten mee thuis zou komen, maakte plaats voor een mandje
vol ander moois dat al mijn zintuigen deed prikkelen... Zo was er een enorme libel die me een heel stuk over het fietspad
langs De Morra vergezelde; de diversiteit aan geuren van het water, de weilanden en het mais waren overweldigend en met dank aan de wind kreeg ik een live concert van
wuivend riet. Juist op het moment dat ik wel trek kreeg in een versnapering viel
mijn oog op een handvol zalig zoete wilde bramen. De zon scheen op mijn rug,
wat mij de zonnebrand, die ik gisteren tijdens onze super geslaagde stranddag
had opgelopen, weer deed voelen en in gedachten lag ik weer even te dutten aan
de kust… Een paar keer keek ik op mijn horloge en ik was verrast en blij met de
traagheid waarmee de tijd vooruitging.
Een
klein uurtje heeft het al met al geduurd. De vlierbessen die ik vond zijn denk
ik wel genoeg voor een potje zelfgemaakte jam. De spontane cadeautjes van vandaag maken de
jam wel heel bijzonder.
Ik zeg: zondagochtend, op een versgebakken broodje…
Mindfullness Jam!